Γυναίκες εργαζόμενες, φοιτήτριες, γυναίκες που έχουν αντιμετωπίσει βία ή διακρίσεις, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας…
Μπορούν να μιλήσουν και να διεκδικήσουν την ελευθερία τους!!!
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας πρέπει να είναι Μέρα Αγώνα και Μνήμης.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους αγώνες των γυναικών εργατριών για ισοτιμία στις αμοιβές, στα ωράρια εργασίας, στο δικαίωμα της ψήφου! Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από αυτούς τους αγώνες!!!
Δεν είναι λίγες οι νεκρές που θρηνήσαμε και θρηνούμε ακόμα με τους θανάτους γυναικών, κυρίως τον τελευταίο χρόνο…
Στο σύνολο του ανθρώπινου πληθυσμού οι γυναίκες υφίστανται διώξεις, κακοποίηση, παρενοχλήσεις, ακραία φτώχεια, αποκλεισμούς, στιγματισμό, κι όμως…
Συνεχίζουν να παλεύουν καθημερινά για την επιβίωσή τους, την αξιοπρέπειά τους και κυρίως τα ανθρώπινα δικαιώματα!!!
Όσο και να πιστεύουμε ότι στη Δύση τουλάχιστον, έχει επιτευχθεί η ισοτιμία των δύο φύλων, θρηνούμε ακόμα και σήμερα γυναίκες οι οποίες κατήγγειλαν βιασμό, κακοποίηση από τους ίδιους τους γονείς και οδηγούνται σε θάνατο…
Βλέποντάς το πιο σφαιρικά λοιπόν, το πρώτο ζητούμενο είναι η ασφάλεια μας, να είμαστε ζωντανές, να περπατάμε, να εργαζόμαστε και να διεκδικούμε ένα ζωτικό χώρο ασφαλείας!!!
Πρέπει, εμείς οι γυναίκες, να αναρωτηθούμε ως κοινωνία, όλοι μαζί, αν το έχουμε κατακτήσει αυτό το δικαίωμα τελικά…
Το έχουμε;;;
